Tomahawk avcısı yeni hava savunma kompleksi Buk-M3

Rus askeri hava savunma birimleri, orta menzilli modern uçaksavar füze sistemi Buk-M3 ile donatılıyor. Tamamen dijital kontrol sistemi ve arttırılan savaş kabiliyetiyle yeni 'akıllı' füze. İsim aynı kalmasına rağmen, 1980'lerdeki ilk nesil Buk ile çok az ortak yanları var. Peki bu efsanevi kompleksler otuz yılda nasıl bir değişime uğradı? Buk-M3 ve onun öncülleri arasındaki temel dış fark, daha önceki dört ‘çıplak' füze yerine, altı adet taşıma-fırlatma konteynerlerinin olmasıdır. Konteynerlerde, teknik özellikleri bakımından önceki modelleri neredeyse ikiye katlayan yeni uçaksavar güdümlü füzeler 9M317M saklanıyor. Günümüzde bilinen tüm aerodinamik hedefleri 2.5 ila 70 kilometre mesafede, 40 kilometre yüksekliğe kadar ve hızları saniyede üç kilometreye ulaşan hedefleri yakalayabiliyorlar. Üçüncü Buk'dan ne stratejik ve taktik uçaklar (Stealth teknolojisi kullanılarak yapılanlar dahil), ne de balistik veya seyir füzeleri kurtulabiliyor. "Buk" hava hedefleri dışında, düşmana ait yer ve deniz hedeflerini de yok edebiliyor. Mühimmat, aktif radar güdümlü yüksek parça patlayıcı savaş başlığı ile donatılmış ve hedefe bağımsız olarak eşlik ediyor, yani ‘at ve unut' prensibiyle çalışıyor. Uzun mesafelerde ise tespit istasyonu yardımcı oluyor ve saldırı halindeki hedefe yönlendiriyor. Son derece yüksek manevra kabiliyetine sahip 9M317M füzesi, aşırı yüklere karşı dayanıklı ve düşmanların yoğun ateş ve elektronik karşı önlem koşullarında, en karmaşık ve öngörülemeyen yörüngeler boyunca uçan hava hedeflerini takip edebiliyor. S-300 ve S-400'lerde olduğu gibi Buk-M3 füzelerinin de ana özelliklerinden biri, dikey pozisyondan fırlatılması ve fırlatıldıktan sonra savaş hedefine yönelmesi. Bu, ateşleme oranını büyük ölçüde artırır. Buk, yönelticinin konumunu değiştirmek zorunda kalmaz ve füze ilkinden birkaç saniye sonra yeniden ateşleniyor.